En ıslak Carmen... Sanat mucizedir

Yaz aylarının dünyaca ünlü müzik festivallerinin biri Avusturya’daki Bregenz Festivali... Konstans Gölü’yle Alp Dağları arasına sıkışmış minicik kent (kasaba) Bregenz, savaş biter bitmez kurmuş festivalini. 1946’dan beri sürmekte... 28 bin nüfusu, bir ay süren festival boyunca 300 bine ulaşıyor.

Yaratıcılıkta sınır yok

Bregenz Müzik Festivali’nin göl sahnesinde popüler, şaşaalı, görkemli prodüksiyonları her akşam 7 bin kişi izlerken, kasabanın daha küçük kapalı mekânlarında mutlak deneysel çalışmalara, az bilinen eserlere de yer veriliyordu. Bu yılın programın bu yönü Hollandalı kadın yönetmen Lotte de Beer’e teslim edilmişti... Bu genç sanatçı, operayı genç kuşaklarla ve yeni dinleyicilerle buluşturmayı kendine amaç edilmiş, yenilik peşinde koşan, son yıllarda dünyayı ve özellikle genç kitleyi büyüleyen yaratıcı bir yönetmen.

Bütünün parçaları birleştiğinde: Karşıdevrim

Hepsi bir bütün... Bir bütünün farklı parçaları. Sakın sakın bunlar birbirinden ayrı, birbirinden farklı ya da moda deyişle “münferit olaylar” diye bellemeyin! Maçka Parkı’nda güvenlik görevlisinin giysisi nedeniyle genç kadını taciz etmesi... Otobüste hasta kafalının şortlu kadına saldırması.... “İslamda put yoktur” diye Atatürk heykeline saldıran kendini bilmeze, polislerin hoşgörülü nazik davranışları...

Ben de isyankarım

Cumhuriyet davasından ne kaldı geriye? Biraz sevinç, biraz hüzün... Bolca burukluk kaldı... 
9 aylık tutsaklık boyunca yaşanan onca özlem, hasret, yokluk, yoksunluk ve haksızlıktan sonra gelen “özgürlüğe” pek sevinememe, kavuşamama ve eksiklik duygusu kaldı. 4 arkadaşımızın içeride tutulmasına, ( Emre İper’le birlikte 5 ) 9 yaşındaki Erdem’in, çok özlediği babası Kadri Gürsel’e yazdığı mektuptaki gibi: “Ben de tabii ki bu konuda isyankârım”! 

Siz Hiç Gözlerinizle Öpüştünüz mü?

Üç gündür İstanbul Adalet Sarayı’nda adeta tutukluyuz. Adeta özgürüz. Adeta sevinçliyiz. Adeta kahroluyoruz. Adeta insanlık adına utanç duyuyoruz. Adeta hak hukuk varmış gibi yapıyoruz. Adeta... 
Adetasız olan bir şey varsa o da şu: Adeta değil, kesinlikle biz üç gündür gözlerimizle öpüşüyoruz. Birbirine değmeyen ellerimizle kenetleniyoruz. Uzanamayan kollarımızla kucaklaşıyoruz...

Miraz Bebek’e mektup…

Miraz Bebek, önceki gün bir yaşını doldurdun. Gebze Cezaevi’nde… Kısmet işte, geçen yıl 15 Temmuz “Darbe Girişimi Kalkışmasından” bir gün önce dünyaya gelmiştin… Hikâyeni gazeteden, Seyhan Avşar’ın yazısından öğrendim…

Pasta yok, balon var...

Biz eski gazetecilerde “fikri takip” diye bir tutku var. (Daha doğrusu Abdi İpekçi ekolü gazetecilerde diyelim...) Yazdığımız bir haberin öncesini zaten vermişizdir de; sonrasını da okurlarla paylaşmayı severiz...

Bu Yürüyüş…

Bak çocuğum, ileride tarih yazacak: Bu yürüyüş adalet içindir. Bu yürüyüş demokrasilerin olmazsa olmaz koşulu adalet içindir. İktidarın değil, herkesin yararlanacağı, eşit yararlanacağı adalet içindir. İnsanların elinden alınan itiraz etme hakkı içindir. Düşüncesini, farklı da olsa, aykırı da olsa yüksek sesle korkmadan söyleyebilmesi içindir.

TÜM YAZILARI OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ