İşte Asıl Mesele bu ...

"Olmak ya da olmamak, işte bütün mesele bu! Düşüncemizin katlanması mı güzel, Zalim kaderin yumruklarına, oklarına Yoksa diretip bela denizlerine karşı Dur, yeter! Demesi mi? "

Yokluğuyla var olan bir heykel öyküsü...

Önceki gün Anayasa Mahkemesi (AYM) , Mehmet Aksoy'un "İnsanlık" heykelinin yok edilmesiyle, sanatçının ifade ve sanat özgürlüğünün ihlal edildiğine karar verdi. Çünkü biliyorsunuz, tüm yaşadıklarımıza karşın, Anayasamız kağıt üzerinde hala ifade ve sanat hürriyeti güvence altına alıyor.

Yargı reformunu beklerken

Sistem nasıl işliyor biliyor musunuz? Önce troller devreye giriyor. Vay sen şunu yazdın, bunu çizdin, şunu söyledin diyerek küfrü ve tehdidi basıyor, ardından yandaş medya o suçlamaları haber yapıyor, manşetlere taşıyor...

Sivas’tan Ergenekon’a hukuksuzluk

Temmuzun ilk haftası geldiğinde, içimde kapanmaz bir yara, yeniden yeniden kanamaya başlar... Ortaçağda değildi. Yüzyıllar önce değildi. 2 Temmuz 1993 günüydü. Dünyanın öteki ucunda ya da ilkelliğin çukurunda degil, Türkiye Cumhuriyeti’ndeydi. Laik, demokratik ve hukuk devleti olduğunu sandığımız öyle olduğuna inandığımiz Türkiye Cumhuriyeti’nde. Sivas’ta...

ATATÜRK'ÜN ÇOCUKLARI KAZANDI.

Başlığa aldığım bu tümce benim değil... Yurtdışında yaşayan, Türkiye’yi çok seven yabancı bir arkadaşımın tümcesi... Seçim sonuçlarını öğrenir öğrenmez bana yolladığı kutlama mesajı bu üç sözcükle başlıyordu. “Atatürk’ün çocukları kazandı... İstanbul’u, Türkiye’yi, hepinizi kutluyorum.” O kadar hoşuma gitti ki alıp başlığa koydum.

Cambaza bak, cambaza!

Bugün 16 Haziran. Herkes akşamı bekliyor. Televizyon başına geçmek için. Seçimi kazanmış, mazbatası elinden alınmış Ekrem Başkan ile hiç mi hiç gönüllü olmayan, patronu onu sahaya sürdü diye mecburiyetten yarışa katılan; en az sizin benim kadar kaybettiğini bilen Binali Yıldırım'ı izlemek için.

'Şair Baba'nın simyacılığı...

Onu, Balaban'ı tanıdığımda, birbirimizi çok sevip kucaklaştığımızda sene 1969'du. 40 yılı aşkın bir süre geçmiş aradan. Onunla yaptığım ilk röportajın başlığı ilk kalem gördüğünde yaşadığı şaşkınlıkla ilgiliydi...

Nâzım Hikmet, Memleket... Memleket , Nâzım Hikmet...

Moskova'da Nâzım Hikmet'i anma törenleri geride kaldı. Ama heyecanı, coşkusu, birbirinden değerli yaşanmış anları benim içimde hâlâ büyümeye devam ediyor... Kolay kolay geride kalmayacak, beni hiç terk etmeyecek...

Nazım Hikmet Sergisi : Hasret ve Memleket

Kendim İstanbul'dayım, aklım ve ruhum hâlâ Moskova'da Nâzım Hikmet anmalarında... "Karikatür, resmin dik başlı, afacan kardeşi, suyun öte yakasının da hesap sorucusudur.

Bodrum'u, Bodrum kültürü kurtaracak

Henüz bayram gelmeden, henüz kıyılara akın başlamadan Bodrum'da olmak, muhteşem bir şey. Her zaman söylediğim, "Herkes kendi Bodrum'unu seçer" gerçeğini, bin kez daha güçlü yaşamak; gecikmiş ilkbaharda çiçeklerin renk patlamasına tanık olmak; tüketici kalabalıklar doluşmadan kentin ve Bodrumluların tadını çıkarmak başlı başına bir nimet...

Demokrasi seferberliği...

19 Mayıs; tarih, takvimde bir gün olarak geride kaldı ama 19 Mayıs 100. yıl ruhu geride kalmadı... Benim için Samsun da geride kalmadı...

19 Mayıs ruhu ve bir fotoğraf

Bu fotoğraf 1964 yılının 19 Mayıs günü İzmir Alsancak Stadyumu'nda çekildi. Lise son sınıftaydım. Okulumun bayrak taşıyıcısıydım. 17 yaşımdaydım. Ön sırada, sağdan ikinciydim. İzmir'in tüm okullarının bayrak taşıyıcıları, bir küme halinde gençlik kortejinin başında yürüyorduk...

HIRSIZSINIZ, YALANCISINIZ.

Ne çok, ne çok insan artık açık açık söylüyor. Hırsızsınız, yalancısınız diyor. Herkes farkında kimin hırsız olduğunun. Herkes biliyor... 

Cahiller bilmeyebilir. Çıkar ilişkileri içinde olanlar; biat edip kul olanlar, maaşa bağlananlar, bugüne dek bol bol çıkar sağlamış olanlar “şeyinin şeyine şey olmak” isteyenler, bilseler bile bilmezlikten gelebilir... 

EN POLİTİK VENEDİK BİENALİ

Başlık, politikacılar gider, sanatçılar kalır da olabilirdi... Bugüne dek izlediğim sayısız Venedik Bienali içinde 'ayakları en çok yere basan' beni can evimden yakalayan 2019 Venedik Bienali oldu. Neden?.. Çünkü yaşadığımız tüm sorunlara, baskılara, güçlüklere parmak basıyordu. Çünkü tepeden tırnağa politikti. Çünkü çok yaratıcıydı.

Yarın 6 Mayıs

Yarın günlerden 6 Mayıs... Yarın Yüksek Seçim Kurulu kararını açıklayacak. YSK evet baskı altındadır, evet tehdit altındadır. Ama Türkiye Cumhuiyeti de bir eşiktedir. Pamuk ipliğiyle bağlı olduğu demokrasi ilkelerine tutunmak ya da tümüyle vazgeçip, seçime olanak tanımayan bir rejimi kabullenmek...

Hiçbirimiz özgür değiliz

Size kalbimi bıraktığım Urfa'yı, Mardin'i, Göbeklitepe'yi yeniden yeniden anlatmak isterdim...
Sizlerle, enerjisi, yaratıcılığı, ustalığı her daim yükselen ve bu yıl boyunca sahnedeki 60. yılını, Dostlar Tiyatrosu'nun 50. yılını kutlayan; "Bir DelininHatıra Defteri", "Yaşamaya Dair","Merhaba" oyunlarını, Türkiye'nin her köşesine (ve de yurtdışına götürerek) kutlayan "Genco Erkal Mucizesi"ni yeniden yeniden paylaşmak isterdim...

Göbeklitepe'de ilk konser

Doğuş Çocuk Senfoni Orkestrası verdi: Müthişti! Olağanüstüydü! Heyecan vericiydi! Sarsıcıydı! Şaşırtıcıydı! Çok etkileyiciydi! Hem Göbeklitepe'nin kendisi hem de Göbeklitepe ören alanında verilen ilk konser!

Gevşemek Yok !

17 Nisan'dan beri "Artık hiç bir şey eskisi gibi olmayacak" duygusu yüreklere yerleşirken... Daha güzel bir Türkiye inancı derinleşirken...Yeniden ağız dolusu gülmeye alışmaya çalışırken... Sevgi dili güçlenecek diye; haksızlıklar azalacak diye; soygun ve talan önlenecek diye umutlanırken...

Sayın bakalım, sayın...

Sayın sayın, baştan sayın, yeniden sayın, bir daha sayın oyları... Şu son bir kaç gün içinde yaşadıklarımızı alt alta dizip tekrar sayın:

Ekrem İmamoğlu'nu neden çok sevdik?

Sayılardan, saymalardan gına gelmedi mi! Yeniden yeniden yapılan itirazlardan, yeniden yeniden mızıkçılıklardan, "olmadı baştan" demelerinden, "oyum sayım yok" taktiklerinden, "İstanbul'u vermem de vermem" didinmelerinden , tehditlerden, öfkeden, gına gelmedi mi!

İZMİR'İN DAĞLARINDA KİTAPLAR AÇTI...

İzmir’in dağlarında çiçekler her daim açıyor ama dünden beri bir de kitaplar açtı! 24. TÜYAP İzmir Kitap Fuarı dün açıldı. Hem de ne açılış! Dolu dizgin. Coşkulu. Keyifli. Kızlı erkekli. İzmir gibi güzel, İzmir gibi sıcak. Aydınlık. Çağdaş. İzmir gibi çok renkli, çok sesli... Tam bir çiçek bahçesi. Burada, inanın en yaşlılar bile genç mi genç!

Onlar ki...

Onlar ki, şu yerel seçimlere, haksız rekabetin bugüne dek görülmemiş ağırlığı altında ezilerek girdiler... Karada, havada, suda ve medyada sesleri duyulmasın, suretleri görülmesin diye her şey ama her şey yapıldı...
Onlar ki yalanların ve iftiraların ve suçlamaların hedefine konuldu...
Onlar ki, tehdit edildi, "vatan haini" ilan edildi, haklarında idam fermanı verildi...

Üç Gün kala...

Yerel seçimlere üç gün kaldı. Bu üç günden sonra sonuç ne olursa olsun bu seviyesizlik, bu küfürler, bu korkutmalar, bu öfke, bu ayırımcılık bu zehirli dil bitecek mi, dinecek mi ? Bilmiyorum... Hep birlikte göreceğiz... Seçime üç gün kala ne yazarsak yazalım, kimsenin görüşünün değiştirmeyeceğinin bilincindeyim. Ondan bu gün kendime "Haydi Zeynep, sen yine şiire dua et" deyip şiire sığındım.

TÜM YAZILARI OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ