İzmir’de açan çiçekler...

Fazıl Say’ın konserine Erdoğan gitti ve sonra Twitter coştu. Fazıl Say’ın dehasını, kimliğini, kişiliğini yok sayıp, vay sen Erdoğan’ın önünde nasıl eğilirsin diyenler, herhalde Fazıl Say’ın hiçbir konserini izlememiş olanlardı. Eserin sonunda sanatçının dinleyicilere (sokaktaki adam ya da cumhurbaşkanı hiç fark etmez) selam verdiğini bilmeyenlerdi...

Mucize çocuklar, muhteşem gençler...

Önceki akşam Nâzım Hikmet’in 117. yaş günü için kentin çeşitli kurumları seferber olmuştu. Kutlamaların hepsi birbirinden değerlidir... Benim katıldığım etkinliği ancak “mucize” diye açıklayabiliyorum. Çünkü ev sahibi çocuklar ve gençlerdi!

‘Sevdalınız Komünisttir’

15 Ocak, Nâzım Hikmet’in yaş günü. 117. yaşı kutlanacak, dünyanın ve ülkenin birçok yerinde, çeşitli etkinliklerle... Hiç kuşkunuz olmasın siyasiler yine onun dizelerini dillerinden düşürmeyecek...

Yaşamını Sanata; Sanatı Yaşamına Dönüştüren... GÜLRİZ SURURİ

Canım Gülriz. Bu yazıyı yazmak çok zor. Son yıllarda hep söyledin, neyin nasıl olması gerektiğini, hep anlattın... Finali hazırladın, perdenin nasıl kapanacağını tembihledin... Herkese, rollerini çalıştırdın...

Müjdat ve Metin mi Müsvedde, Yoksa Demokrasimiz mi?

O fotoğraf... Önceki gün Cumhuriyet Gazetesi'nin manşetindeki dev fotoğraf... Sonsuza dek bir utanç belgesi olarak yüreğime kazındı. Polis tarafından alınıp getirildikleri adliye koridorundaki sabah kahvaltısı ...

Korkuyorum... Korkmuyorum...

Şu başlığa bakıp, bu yağmur, kar ve sel günlerinde papatya falı açtığımı sanmayın... Bu yalnız benim değil, bu ülkede yaşayan milyonlarca insanın ruh hali.

‘Edebiyat Müzesi’ açıldı:

Nerede, ne zaman, kimden okuduğumu anımsamıyorum... Bir yazar, belleğimizi balık ağına benzetiyordu... Denizden karaya çekildiği anda ağın içi doludur, balık doludur. Ama o arada içinden ne sular ve daha neler neler akıp gitmiştir...

O güzel insan:Refik Durbaş

Canım Arkadaşım Refik... Günlerdir seni konuşuyoruz, seni anıyoruz, dilimizden düşmeyen dizelerinle seninle yeniden yeniden kucaklaşıyoruz... Kişiliğin, insanlığın, alçak gönüllülüğün, birikimin, emeğin...

DİREN SAĞDUYU

En saldırgan olanın, en yüksek bağıranın, en çok alkışlandığı... En çok yalan söyleyenin en çok beğenildiği... En gaddarın önünde, insan onurunu yok saymanın sıradanlaştığı... Hak ve hukuk aramanın, insanı tüketen bir kâbusa dönüştüğü... Alıştıra alıştıra her hukuksuzluğun damarlarımıza zikredildiği bir ülkede yaşamak...

Yaşasın tiyatro büyüsü!

İyi ki sanat var. İyi ki Tiyatro var... İyi ki İstanbul Tiyatro Festivali var... Günlerdir böyle sayıklıyorum kendi kendime. Festivalde şimdilik 3 oyun izledim... Oyun Atölyesi’nden “Kral Lear”; Yunanistan’dan “Amor”; Rusya’dan “Hamlet / Kolaj”. Üçünden de aynı duygularla çıktım. İyi ki tiyatro var, beni yeryüzünün pisliğinden, alçaklığından, hoyratlığından ve baskıdan uzaklaştırıyor. İyi ki var, düşünmemi, gülümsememi, tartışmamı, sorgulamamı sağlıyor. İyi ki var, aldatılmamı, inekleşmemi önlüyor.

Tiyatro özgürlük ister!

‘Avrupa Tiyatrosu Ödülü’ Rus yönetmen Valery Fokin’in oldu Dünyanın dört bir yanından gelmiş tiyatro insanları beş gün boyunca sabahtan akşama tiyatro görmüş, tiyatro yemiş, tiyatro içmiş, tiyatro konuşmuştuk. Ve şimdi, St. Petersburg’da Çarlık Rusya’sının belki de en görkemli yapılarından Alexandrinski Tiyatrosu’nda; müthiş şatafatlı bir sahnede Avrupa Tiyatro Ödülleri veriliyordu.

15 Kasım: Dünya Hapisteki Yazarlar Günü

Bugün 15 Kasım... Bugün dünyanın birçok ülkesinde, birçok kentinde, kapalı salonlarda, açık alanlarda, hapishane önlerinde, dar sokaklar arkasında, okuyan, yazan, dünyada neler olup bittiğinin biraz farkında olanlar arasında “Eyy Türkiye!”, “Eyyy Çin”, “Ey Eritre!”, “Eyyy Rusya!” nidaları duyuluyor ve bir hafta boyunca bol bol duyulacak...

İNADINA ATATÜRK SEVGİSİ

Dün sabah saat sekizden başlayarak sokaklardaydım. Dolmabahçe'nin önü hınca hınç... Beşiktaş Meydanı... İskelenin önü... Atatürk Anıtının çevresi... Büyük küçük her yaştan insanla dolu... Ortaköy, Bebek... Bu güzergahta yürüdüm, yürüdüm, yürüdüm... Saat 9'u beş gece Arnavutköy'ü yeni geçmiştim.

Eyyy Sen!

"Emirzade Yazgülü Aldoğan sen misin?" SEN MİSİN! SEN MİSİN!! SEN MİSİN! İmdaaaaat! "Sen misin" sözcüğü kafamı zonk zonk zonk zonklatıyor. Gözlerimden, kulaklarımdan, ağzımdan, burnumdan içeri "SEN MİSİN" sözcüğü doluyor. Sen misin sözcüğü kafamın içinde büyüdükçe büyüyor!

İZMİR'DE FAZIL SAY'IN AÇTIRDIĞI ÇİÇEKLER!

“Fazıl Say’ın İzmir Süiti 30 Ekim’de İzmir’de dünya prömiyerini yapacak...” Şu tek cümle, dağları devirip kendimi İzmir’e, çocukluğumun, ilk gençliğimin İzmir’ine atmama yetecekti. Dağları devirmem değil, uçağa binmem yetti. Kendime muhteşem bir Cumhuriyet Bayramı armağanı yapıyordum...

Sagalassos'ta Kadın Emeği Mucizesi

Bir çiçek bahçesinin ortasındayım. Yüzyılların , coğrafyanın, yüce Toros'larla Akdeniz arasındaki muhteşem doğanın ortasındayım... Çevremdeki çiçeklerin adları, Hülya, Hanife, Döndü, Serpil, Hamide, Nur, Nurcan, Zeynep, Emsal, Hatice... (Adlarını sayamadıklarım bağışlayın) Cıvıl cıvıllar, yaşları kaç olursa olsun hepsi "genç", hepsi güler yüzlü, hepsi yapıcı. Yaşadığımız kaotik, kindar ve saldırgan ortam sanki buralara hiç uğramamış... Baştan başlıyorum.

ARA GÜLER: Her kare bir ilan-ı Aşk

Sene 1972... Aylardan eylül... Bir avuç insan heyecandan ölüyoruz... “Türkiye’de ilk kez yüz binlere seslenen bir sanat dergisi” diye duyurular yapmışız. Milliyet’in her hafta gazete eki olarak vereceği, ama adını, “ek” değil, ilk günden sezgilerimizle “Sanat Dergisi” koyduğumuz dergimizin ilk sayısını çıkaracağız. Her şey hazır. Yazılar gelmiş, sayfalar çizilmiş... Tek eksiğimiz, Ara Güler’den beklediğimiz fotoğraflar.

Hak... Hukuk... Guguk...

İstanbul’u saran muhteşem bir olayı, Tasarım Bienali’ni sizlerle paylaşacaktım bugün... Ama gelin görün ki... “Al Papazı, Verme Papazı” haberlerine kapıldım... Rahip Brunson’un serbest bırakılmasını sevinçle karşılıyorum... Darısı, bir yıldır iddianame oluşturmak için “suçu” aranan Osman Kavala’nın, hapisteki 150 kadar gazetecinin başına... Darısı, Barış İsteyen Akademisyenlerin, görevlerini yapan avukatların; harp okulu öğrencileri, er ve erbaşların başına...

Şimdi, fena halde ATTİLÂ İLHAN...

Attilâ İlhan: Açalım parantezi: Doğumu 1925, Menemen... Ortaya o minik çizgiyi - tireyi koyalım - Ölümü 11 Ekim 2005, İstanbul... Kapayalım parantezi... Gelin görün ki, kapanmıyor parantez. Kapamak istemiyorum parantezi. Çünkü Attilâ İlhan’a fena halde ihtiyacımız var!

Barış mı Dediniz ???

1 Eylül tarihini Türkiye'de "Dünya Barış Günü" olarak kutluyoruz. Söz gelimi "kutluyoruz" diyorum . Yoksa milletin pek umurunda değil. Umurunda olanları da, ne yapıp yapıp içeri hapse tıkıyoruz zaten! (Bakınız: Barış İçin Akademisyenler, Barış İçin Gazeteciler vb...)

1968: Yarım Asırlık Genç

“... İnsanlar doğar, büyür, yaşar, ölürler, önemli olan çok fazla yaşamak değil, yaşadığı süre içinde fazla şeyler yapabilmektir. Bu nedenle ben erken gitmeyi normal karşılıyorum.”

"Beni bul Anne!"

Kulaklarımda onların çığlığı. "Beni bul anne!" diye haykırıyorlar! Beni de, beni de, beni de... "Seni özledim Anne!" ... Onlar, kardeş, ağabey, baba, eş, sevgiliydiler. Çocuktular. Analarının babalarının, eşlerinin ya da çocuklarının biriciğiydiler. Eşsizdiler. Günün birinde... Kaybolmadılar. Kaybedildiler. Derin devletin dönen çarkları arasında kaybedildiler. Her direneni ezmeye kararlı, insan öğüten dişliler arasında kaybedildiler... Karanlık çıkar ilişkilerin çıkışı olmayan labirentlerinde... Emniyette, gözaltından ya da karakolda... JİTEM'de ve kontr - gerilla'da... Hapislerde zindanlarda ve de işkencede... Sokak ortasında, ormanların karanlığında ya da dağ başında kaybedildiler ...

Can Yücel : Kahkaha Çiçekleri Kahkaha Dirençleri

Can Yücel, şiirimizin hiç yaşlanmayan çocuğu... Şiirleriyle kahkaha çiçekleri üreten, sözcüklere takla attırtan, rengarenk dizeleri fır döndüren bir çocuk... Sokağın diliyle konuşan bir dil cambazı… İmgelere pabucunu ters giydiren bir sihirbaz… Kahkahayı dirence, direnci kahkahaya dönüştüren bir büyücü ...

İdam Cezası...

“İdam isteriz idam isteriz idam isteriz!!!”... Dört bir yandan haykırışlar... İştahlar kabardı, ağızlardan salyalar akıyor! Ekimde Meclis’e mi sunulacakmış ne! Halkımızın bir dediğini iki etmeyen iktidar ve onun yandaş medyası bu ilkel isteği ciddiye alabilir ya da alıyormuş gibi yapabilir... Daha çok insan idam istesin diye müthiş nedenler sunabilir; kışkırtmanın daniskasını yapabilir...

MUCİZENİN ADI : AİMA

“Eyyy Ayvalıklılar! Elinizdeki mucizeye sahip çıkın! Müthiş bir fırsat yakalanmış! Olağanüstü bir marka yaratılmış! Değerini bilin!” İçimden bunu haykırmak geliyor! Mucize, marka, değer dediğim, Ayvalık Uluslararası Müzik Akademisi. Kısaca AIMA... 20 yıldır varlığını sürdürüyor. 5 yıldır da Müzik Festivali var! Bu kurum ve bu festival, nitelikli, kaliteli müzikle biraz ilgisi olanlar için en azından Ayvalık’ın meşhur zeytini ve zeytinyağı kadar ünlendi.

Joan Baez Konseri 68 ruhuyla bir gün mutlaka

Spot isiklarinin altinda o ve gitari: 60 yildir sahneden inmeyen 77 yasindaki Joan Baez. Önceki geceki konserde her sarkida sahnedeki kadin biraz daha devlesiyor! Sahnede öyle genç, öyle dik, öyle kocaman ki! Konserde 68’in “Baska bir dünya mümkün” umudu geldi yerlesti Harbiye Açikhava’ya. Bir gün mutlaka...

Joan Baez: Sonsuza kadar genç

Hâlâ çok güzel. Hâlâ çok “genç”. Hâlâ çok güçlü. Hâlâ tüm haksizliklara isyan halinde... 77 yasinda. Ve hâlâ barisin, isyanin, vicdanin sesi ... Joan Baez veda turnesi için Istanbul’da.

Edirne'den Ardahan'a...

Edirneden Ardahana kadar
Bir toprak uzanir,
Boz kanatli üveyikler üstünden uçar
Ardahandan Edirneye
Edirneden Ardahana kadar.

Yasak arasi sanat…

Evet, ne bekliyorduk? Seçim öncesi verilen vaatleri mi? OHAL kalkacak, daha çok özgürlük, daha çok demokrasi mi? Güldürmeyin beni… O nedenle yillarin tiyatrocusu Orhan Aydin’in gözaltina alinmasina sasmadim.

Günlerin getirdigi...

Yasa boğulduk. Ayaga kalktık, pankartlarla yürüdük, protestolar ettik, haykirdik, imzalar topladık... Hâlâ sürdürüyoruz isyani. Iki küçük kiz çocugu... Eylül ve Leyla... Ateş elbet düştüğü yeri yakar ama bu kez sanki tüm toplum da yandi...

Unutmadim... Unutmayacagiz...

Yarın 2 Temmuz. Tam 25 yil önceydi. Sanki dün gibi... Unutmadım... Unutmayacağız... Sekiz saat boyunca “Seriat isteriz” diye haykiran gürûhu... Tekbir getirerek savunmasız insanlari ateşe vermelerini...Yaşanan vahşeti... Unutmadım, unutmayacağız...

Seçim sonrasi bulusmalari…

Siz bu satirlari okudugunuzda, ben sinif arkadaslarimla her yil tekrarladigimiz “Sinif Toplantisinda” olacagim… Bizim sinif, Izmir Amerikan Kiz Koleji’nden 1964’te mezun olmus sinif. Önceleri daha seyrek bulusurduk ama baktik ki, muhtesem arkadaslarimiz teker teker hizla bu dünyadan ayrilmakta, her yil bulusma karari aldik. Her yil, farkli bir yerde…

Seçim...

Üç gün sonra seçim...
Üç gün sonra, nasil bir ülkede yasamak istedigimi, çocuklarimin, torunlarimin nasil bir ülkede yasamalarini istedigimi seçiyorum... Seçiyoruz... Iste hepsi bu!

Ben ki Fenerbahçeli degilim

Ben ki Fenerbahçeli degilim; anadan babadan görme Galatasarayliyim; üstelik Gezi’den beri de Çarsi’dan dolayi kalbimin çarpisi Besiktasli; geçen pazar, bir de Fenerli oldum!..

Nâzim... Çagri... Çocuklar... Uyum

“Tanri ellerimizdir,
Tanri yüregimiz, aklimiz,
her yerde var olan Tanri,
toprakta, tasta, tunçta, tuvalde, çelikte ve plastikte
ve bestecisi sayilarda ve satirlarda ulu uyumlarin.

Geziden kalan umut...

1968’in ellinci; Gezi ruhunun besinci yildönümü... Tarihsel açilimlari ne denli farkli olursa olsun, ikisinin ortak yanlari, ortak yöntemleri vardi... Bir agaca sarilmakla, bir parki koruma çabasiyla baslayan direnis, orantisiz güçle bastirilmaya çalisildiginda, hepimiz büyüdük, hepimiz çogaldik, hepimiz bir araya geldik... Birlikte hayal kurduk, birlikte muhtesem bir rüya gördük...

Kadini yok saymanin rezilligi

Çok söze gerek yok. Önce su semaya bakin. Ve kadin nasil yok sayilir, bir kez daha görün: Bu tablo seçime girecek 7 partinin milletvekili adaylarinin sadece yüzde 22’sinin kadinlardan olustugunu söylüyor. Aday gösterilen kadinlarin da sadece yüzde 5.4’ü yani 49’u birinci siradan aday. Gerisi riskli siralarda.

Osman Kavala Neden Hapiste???

Su yukaridaki sorunun yanitini bilen var mi??? Sahi Osman Kavala neden hapiste? 200 Gündür Silivri Cezaevinde rehin alinmis durumda. Rehin diyorum, çünkü siyaset erbabi gazeteciler simdi yazip çiziyor Izmir'deki Papaz Brunson'un New York'taki Zarrab- Atilla davasi için pazarlik kozu olarak tutuklandigini... Bunlari okuyunca, derin siyasetten bir sey anlamayan ben, ister istemez, acaba Osman Kavala ne pazarligi, hangi anlasmalar için tutuklu diye sormaktan kendimi alamiyorum...

Gençtik, Güzeldik, Dünyayi Degistirecektik...

Mayis 1968 - Mayis 2018... Iste böyle... 50 Yildönümü.. . Bir zamanlar bize çoook çok uzakmis gibi görünen zaman dilimi, geçip gidiverdi ... Ve bir zamanlar hemen elimizi uzatsak tutuverecekmisiz gibi gelen hedeflerimiz, sanki bizden gittikçe uzaklasti ya da bir sis perdesinin ardina çekildi ...

Leyla Gencer’in izinde…

Tarih 10 Mayis 2008... Yer Milano... Milano’da La Scala Operasi ... O aksam müzik dünyasinin mabedinde, Orwell’in romanindan kaynaklanan “1984” Operasi’nin temsili var.. Salon hincahinç dolu. Temsil baslamadan önce Sef Lorin Maazel sahneye çikiyor. Perdenin önüne gelip, su anonsu yapiyor.

Sahnede tanrilasmak...

Milano’dayim... Ama her sabah Türkiye’deki gazetelere göz atmaktan da geri kalmiyorum. Ortalikta “tezek, pislik, çöplük” gibi nezih ifadeler dolasirken, Leyla Gencer’in izini sürmek, onun adina Milano’da yapilanlari izlemek, paylasmak, degerlerimize daha çok, daha çok sahip çikmaya çalismak, genel geçer kaniya inat, çok önemli geliyor bana...

Sensiz Olmaz

O günü çok iyi hatırlıyorum... İki yıl önce, sonbahardı. Nâzım Hikmet Kültür ve Sanat Vakfı’nın birçok elemanı, Fazıl Say’dan Ataol Behramoğlu, Rutkay Aziz’e sayısız sanatçı, yazar ve gazeteci Köln’deydik... Tarık Akan için düzenlenen anma gecesinde...

Deniz Demek Özgürlük Demektir

Çocukluğumun ve ilk gençliğimin bütün yazları Suadiye’de bir bahçede geçti. Okullar kapanır kapanmaz haziranın ilk gününden başlayarak, ağustosun son gününe dek Suadiye, Çiftehavuzlar, Fenerbahçe kıyılarından her sabah denize girdim. Plajlardan ve sandallardan... Eğer otomobilli birini bulursak o zaman, daha uzaklara, güzeller güzeli göz kamaştırıcı Süreyya Plajı’na ya da Moda’ya uzanırdık. Deniz özgürlük demekti...

Kalemler Diktatörlere Karşı

Dünyanın en yeşil başkenti orada. En küçük nüfusla en gelişmiş sanayi... İki milyon nüfusla yüzü aşkın sinema, tiyatro, müzik ve edebiyat festivali... Tepesi karlı yüksek dağları, minicik deniz kıyısı, muhteşem ormanları, ülke içinde salınan nehirleri ve çarpıcı gölleriyle mucizeler yaratan olağanüstü bir doğa... İşte Slovenya... (Ama hayır bunlardan söz edemem ki... Bir televizyonprogramında “Çocuklar ölmesin” dedi diye Ayşe Öğretmen hapse girdiönceki gün...)

Dünya Sanat Günü

Kaydet Bugün Dünya Sanat Günü  “İki şey var ki, yeryüzünde son insan kalıncaya dek yok olmayacak: Biri sanat, öteki isyan!” Albert Camus...  Bugün 15 Nisan... Dünya Sanat Günü... 
Bundan 7 yıl önce Meksika’da toplanan UNESCO’ya bağlı Dünya Sanat Dernekleri (a+A) Genel Kongresi’nde, Uluslararası Plastik Sanatlar Derneği Başkanı Bedri Baykam’ın önerisiyle, Leonardo da Vinci’nin doğum günü olan 15 Nisan’ı, Dünya Sanat Günü ilan etti. 

Bizim Berlin

Ergun Çağatay  Tanıklığa Devam Ediyor Hala....  
Dünya çapında bir fotoğrafçı ve  çok önemli bir gazeteciydi Ergun Çağatay..  Yeryüzü tanığıydı. Tarih ve coğrafya tanığıydı. Eşsiz bir belge  biriktiricisiydi.  Bireysel ve toplumsal belleğimizin  bekçisiydi...  Arkadaşımdı Ergun Çağatay. Çocukluğumdan bu yana arkadaşımdı.   Eğer yaşasaydı; bugün yeryüzünün en mutlu insanlarından biri olacaktı....  

Sahnedeyiz

Sahnede... Ve Her yerdeyiz...
Sahnedeyiz. Üç beş değil,  yüz kadınız.  "Yüz kadın/ Yüz Replik" diye konmuştu etkinliğin adı . Gelin görün,  sahnedeki her kadın,  içinde binlerce kadını  barındırıyordu.
Sahnedeyiz. Kenter  Tiyatrosu'nun sahnesindeyiz. Tiyatronun bilinen kahramanları ya da hiç bilinmeyen, perde gerisindekileriz.   Genciz,  yaşlıyız, çocuğuz,  yetişkiniz.   Sahneye adımını yeni atanlarız,  sahnede hiç ama hiç eskimeyenleriz. Yüz değil binlerceyiz...  

Sanata değil Yaşama Düşman

Bu yaşanan, çağdışı zihniyetin, hasta kafaların, bilinçaltındaki pisliğin ve ahlaksızlığın dışavurumudur. Bu yaşanan, 15 yıldır Türkiye’yi yönettiğini sanan, her ama her alanda ayırımcılığı körükleyen, milleti birbirine daha çok düşman kılan, Atatürk ilkelerinden intikam almaya yeminli, adım adım karşıdevrim gerçekleştiren bir zihniyetin uygulamasıdır.

Ekmek gibi, su gibi...

Yaşasıııın! Suudi Arabistan’da kadınlara otomobil kullanma izni çıktı!!! Yıl 2017’ydi! Aylardan eylül! Ay ne sevindik ne sevindik... Kral Selman bin Abdülaziz el Suud, lütfetti verdi izni! Helal olsun! Zaten iki yıl önce de oy hakkına kavuşmuşlardı... Artık zavallıcıklar, yani kadınlar da direksiyon başına geçebileceklerdi...

TÜM YAZILARI OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ